Dit zijn drie foto's uit de serie 'The Keyhole' van Erwin Olaf. Deze foto's fascineren me. Ze drukken allemaal iets anders uit, terwijl ze geen van allen de camera inkijken. Er is dus geen expressie van het gezicht af te lezen. Het meisje op de eerste foto heeft een soort kilte over zich. Het voelt heel afstandelijk om naar haar te kijken. Maar als je door een sleutelgat kijkt, zou het toevallig zijn als mensen je aan zouden kijken. Als je je dat bedenkt voelt de foto misschien minder 'koud' aan. Van de tweede foto krijg ik een verdrietig gevoel. Het lijkt alsof het jongetje straf heeft gekregen, en in de hoek moet staan. Het magere jongetje schaamt zich misschien, of hij huilt. We zullen het nooit weten, want we kunnen zijn gezicht niet zien. Aan de ene kant is dat jammer, maar aan de andere kant maakt het de foto sterker doordat je hem zelf kan interpreteren. De man op de laatste foto heeft zijn hand bij zijn kin. Dit geeft een verstandige indruk. Deze foto vind ik het meest lijken op wat je zou zien als je door een sleutelgat zou kijken. Ik vind deze foto het subtielst, maar daardoor ook het minst bijzonder. De man lijkt geen expliciet gevoel te hebben. Maar dit kan schijn zijn: misschien overdenkt hij wel het verlies van een geliefde en huilt hij zachtjes.
Bron: http://www.obeymagazine.nl/fotografie/the-keyhole-erwin-olaf/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten